foto’s collectie Leo van Halen
Op het hoekje Achter de Houttuinen en de Domburgse Schuitvlot is de bakkerij van Herman van Halen gevestigd. Ja het is echt van ‘Halen’ en niet van ‘Galen’! Officieel is het adres van de bakkerij: Achter de Houttuinen 38.
Een strategische lokatie. Als je goed naar de foto kijkt zie je rechts aan de gevel het verkeersbord “Doorgaand Verkeer” bevestigd. Hier wordt alle verkeer van het centrum naar Koudekerke en Vlissingen de Domburgse Schuitvlot ingeleid. Dit is dan de doorgaande route van Middelburg naar het zuiden en westen van Walcheren. Dit verkeer komt de stad in via de Zandstraat, een kleine 50 meter naar rechts gesitueerd. Ook alle verkeer dat met de veerboot van Breskens naar Vlissingen deze kant op komt, volgt deze route.
Bakker van Halen wordt geroemd om de kwaliteit van zijn bolussen. Het blijkt dat hij zelfs internationaal scoort. Want op zomerse donderdagen, als Middelburg wordt overspoeld met Belgische dagjesmensen die hier per touringcar naar toekomen om Miniatuur Walcheren en de marktdag te bezoeken, maken heel veel bussen eerst een stop voor de bakkerij van Van Halen. In de ochtend worden er massaal bolussen besteld die de buspassagiers aan het eind van de middag, bij het verlaten van het centrum, bij Herman en zijn vrouw komen ophalen.
Bakker van Halen met zijn vrouw bij de kerstkransen die staan af te koelen.
Dat hoekje bij de bakker was erg scherp, daarbij realiserend dat al he verkeer vanuit de stad naar Vlissingevia het Domburgs Schuitvlot ging!
Bij het uitrukken met de autospuit ging het meermalen, door de hoge snelheid, rakelinks langs het muurtje met het verkeersbord.
Geplaatst door Bob van der Weel | 31 juli 2012, 22:05Bakkerszoon Leo van Halen was lange tijd secretaris van v.v. Middelburg. Voor sommige intimi had hij de bijnaam “Salle Bums”. Salle was de voornaam van toenmalig voorzitter Simonse en Bums verwees naar het merk fabrieksbrood. Een reclame luidde: Bums dwars gebakken; maar dit terzijde
Geplaatst door rob van hese | 22 augustus 2012, 08:12Ja, dat Domburgsch Schuitvlot.
Bob van der Weel merkt op:
Dat hoekje bij de bakker was erg scherp, daarbij realiserend dat al het verkeer vanuit de stad naar Vlissingen via het Domburgsch Schuitvlot ging! Bij het uitrukken met de autospuit ging het meermalen, door de hoge snelheid, rakelings langs het muurtje met het verkeersbord.
Naar mijn beleving viel het in die vijftiger jaren nogal mee met al dat verkeer, de lijndienst Middelburg – Vlissingen van de Stoomtram Walcheren welke in die tijd met een truck met oplegger reed had mogelijk wat moeite met het indraaien bij bakker van Halen. Maar het merendeel van het verkeer was nog niet gemotoriseerd. De bodebedrijven en slepers reden nog allen met paard en wagen eveneens van Gend & Loos. Enkele bedrijven zoals de firma de Klerk op de Molenberg, de gebr. Blanker en de Coöperatieve zuivelfabriek Walcheren waren wel gemotoriseerd. Wat dan nog overbleef waren de notabelen van Middelburg zoals de huisartsen. De gewone man had geen auto. Enkelen hadden een motor zoals de paardenslager Leijnse welke op een zeer fraaie paarse Harley reed. Zelfs bromfietsen bestonden toen nog niet. Het merendeel van de inwoners fietste of ging te voet de stad in.
Dus met al het verkeer viel het in die tijd nogal mee. Dat gaf ons ook de gelegenheid veilig de straat over te steken om ons naar de speelstekjes de bolwerken, het terrein van sleper Theune de houtopslag van Alberts etc. te gaan. Maar we speelden ook wel op de straat, of later op het dooie stukje. Als je op straat speelde had je in geval er een auto of dergelijke aankwam tijd genoeg om weg te komen. Zo snel ging het allemaal nog niet.
Ongenoegen over het verkeer was er zeker, ik herinner me nog dat vader en moeder zich beklaagden bij de gemeente dat elke keer als er autobus van de Stoomtram Walcheren passeerde het aardewerk in huis stond te rammelen.
Geplaatst door Jan den Hollander | 5 november 2012, 21:07Wij kochten van Corretje Petiet een flink stuk grond achter No.5 waar een een werkplaats op gebouwd werd,
later ons magazijn.
Binnen een paar jaar zaten de muren vol met scheuren waardoor je naar buiten kon kijken,oorzaak: het langs razende verkeer. Onze “Fabro lichtbak” werd er zelfs regelmatig af gereden.
Bij aanleg van het tangent besloot de gemeente het Domb.Schuitvlot af te sluiten door paaltjes te slaan.
Met hulp van wethouder Wim Don en een handtekeningenlijst heb ik dat kunnen voorkomen.
Alle hulde. Ben Wim nog steeds dankbaar.
Zo zie je maar ook de PVDA had in die tijd oog voor een goede middenstand.
Geplaatst door andre an schaik | 30 juli 2013, 08:43leuk, zo die oude foto.s en verhalen ..
mijn moeder .. toen , NELLIE KORSCHUIZE , heeft er nog gewerkt .. daar heeft zij mijn vader leren kennen. deze was gestationeerd in de kloveniersdoelen .. bij de bewaking .. dat was SAS KERKHOVE .
Geplaatst door lenneke | 4 september 2013, 22:06