Wie kent ze niet; de kinderen en hun families uit de buurt die voorgoed verdwenen. Evenals zo veel mensen in Nederland gaan er nogal mensen vandoor in de jaren’50. De emigranten.
Geliefde oorden zijn Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Ook uit mijn buurt herinner ik me twee families die voorgoed vertrekken: de familie Geljon uit de Eigenhaardstraat en de familie Kaan van de Korendijk nummer 50. Een van die kinderen heette Robbie, daar speelde ik wel eens mee.
Van overheidswege werd deze emigratie aangemoedigd. Men kwam bij vertrek zelfs in aanmerking voor een vertrekpremie.
De drijfveren van de emigranten waren verschillend. Algemeen was toch wel de reden: Nederland raakt te vol!
Maar voor sommigen vormt de politieke situatie in Rusland de aanleiding: Het Rode Gevaar, Het Communisme. Dominee Oussoren van de gereformeerde kerk aan het Hofplein was wel de Middelburgse McCarthy. Op de preekstoel trok hij fel van leer tegen Nikita Chroesjtsjov, de leider van de communistische Partij in Rusland. Het schijnt dat diverse  gereformeerde Middelburgers de preken van Oussoren terdege terharte hebben genomen en zijn geëmigreerd.
De dominee zelf en zijn gezin vestigde zich in 1955 in Canada nadat hij eerst een tijd in Amerika had doorgebracht.

Nu ben ik al geruime tijd op zoek naar  ‘Middelburgers in den vreemde’ die in de jaren ’50 emigreerden. Ik wil graag hun verhaal vertellen, over hun afscheid, de bootreis, die eerste tijd in hun nieuwe vaderland. Vandaar deze oproep: Wie heeft namen, adressen van Middelburgers die in de jaren ’50 vanuit de Middelburgse Grachtengordel  zijn geëmigreerd? Ik ben heel benieuwd!