foto collectie Ria Cujé- van Bendem

13 keer kampioen van Nederland op de 5000, 10.000 meter hardlopen en op de 3000 meter steeple.
Liefst 7 keer winnaar van de Vlissingse Boulevardloop .
Als dienstplichtig soldaat Europees-  en wereldkampioen op de 3000 meter steeple.
Liep en won wedstrijden in heel Europa.
Gewoon kantoorbediende in Middelburg.

Een groot talent, met heel veel pech….

Hein Cuje (1933 -2011)

foto collectie Ria Cujé- van Bendem

Als Hein op 24  juli 1958 trouwt met Ria van Bendem, gaat het stel in de Nieuwstraat nummer 44 wonen, een bovenwoning.
Een goeie stek want nu woont Hein dicht bij zijn werk. Hij is namelijk voorraad-administrateur op het kantoor van de Firma R.S. Stokvis & Zonen NV aan de Rouaanse Kaai. Op dat kantoor leert Hein zijn wederhelft  kennen. Ria komt uit Zuid-Beveland en is dochter van een fruitkweker. In haar tas zit er altijd meer dan één appel, de vrucht waarmee ze Hein voor zich wist te winnen.
Bij Stokvis  werkt ook de  broer van Hein:  Johan ( 1934). Die  zit op de expeditie en werkt in het pakhuis in de Kuiperspoort. Johan is lid van de Middelburgse handbal- en atletiekvereniging  E.M.M. en is in zijn vrije tijd hardloper.

In 1953 daagt Johan zijn broer  uit om mee te doen met de Vlissingse Boulevardloop. Hein laat zich overhalen en totaal ongetraind verschijnt hij op zondag 13 september aan de start.
Hein, kettingroker,  legt beslag op de derde plaats, terwijl zijn broer niet eens voorkomt in de uitslagenlijst. Na twee snelle Belgen, de eerste Nederlander.
Dat baart opzien.
Het smaakt naar meer bij Hein.

Als hij kort daarop weer eens een zaterdagavond doorbrengt in het Schuttershof, waar hij zoals vele Middelburgers heen gaat voor vertier,  rookt hij in een avond een pakje sigaretten op om het daarna nooit meer te doen.
Hij wordt lid van E.M.M. In 1958 zullen de atleten van deze vereniging zich afsplitsen en verder gaan met hun eigen club: Dynamo. Clubgenoten van Hein zijn behalve zijn broer Johan,  Piet Zwartepoorte, Hans Bostelaar en de broers Rini en Han Mondeel.

foto collectie Johan Cujé

Hein is echter geen partij voor deze mannen: ze herkennen hem alleen aan zijn rug. Zijn naam prijkt wekelijks met vette koppen  in de kranten, niet alleen van Zeeuwse, maar ook van landelijke dagbladen.

foto: 15 juni 1956.
links Hein Cujé , midden Piet Zwartepoorte en rechts Johan Cujé.
Die dag lopen zij een Zeeuws record op de driemaal 1000 meter.

Dat jaar wordt er in kringen rond Hein al eens gedacht aan deelname aan de Olympische spelen. Die worden dan  in het Australische Melbourne gehouden. Als Rusland dat jaar Hongarije binnen valt en een aantal landen, waaronder Nederland, besluit om als vorm van protest niet mee te doen aan die spelen, is de onrust over eventuele deelname van Hein aan deze spelen ook over.

Zijn trouwdag in 1958  betekent niet alleen een einde aan zijn vrijgezellenbestaan. Vanaf die dag staat hij namelijk  ook als Nederlander te boek. De grootvader van Hein was een Duitser, diens zoon, de vader van Hein dus, had door geboorte een Duits paspoort en heeft dat altijd zo gelaten. In de voetsporen van zijn vader doet Hein niet anders, tot dat de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie van zich laat horen.  Hein maakt zoveel progressie op loopgebied, zodat hij in aanmerking komt voor deelname aan internationale wedstrijden. Wil hij echter  Nederland vertegenwoordigen, dan moet hij zich wel laten naturaliseren.

foto collectie Ria Cujé-van Bendem
Hein in zijn militaire kloffie

Die procedure was in gang gezet en uitgerekend op zijn trouwdag rolt in de brievenbus van zijn ouders een brief van het Ministerie van Binnenlandse Zaken naar binnen. Daarin de mededeling  dat zoonlief zijn Nederlands paspoort kan komen ophalen.

Nu is hij Nederlander met,  zoals voor iedereen,  de vaderlandse rechten en plichten: een maand later is Hein dienstplichtig militair!

Voor Hein een fantastische tijd: hij heeft in die periode  nooit een wapen in zijn handen gehad. Dank zij zijn looptalent op de lange afstand, werden hem allerlei faciliteiten verleend om zijn sport  te kunnen uitoefenen.
Namens het Nederlandse leger doet hij mee aan wedstrijden door heel Europa.
Hij wordt er twee keer wereldkampioen op de cross.

Dan nadert 1960. Het jaar van de Olympische Spelen in Rome . Hein is in bloedvorm en wint wedstrijd na wedstrijd. Heel atletiek- Nederland weet dat hij ons in Italië gaat vertegenwoordigen op de 5000m .
Op 24 juni worden de Nederlandse atletiekkampioenschappen in Eindhoven gehouden en de atleten kunnen hier laten zien dat ze kunnen voldoen aan de  tijdslimieten van het I.O.C. Dit Internationale Olympisch Comité stelt van te voren tijden vast die een atleet moet halen om in aanmerking te kunnen komen voor deelname.
Hein gaat die dag op zijn onderdeel voortvarend van start. Na vier rondjes op de sintelbaan blijkt dat hij royaal onder het schema zit van de Olympische tijdslimiet.
Maar dan, in de bocht van de vijfde ronde slaat het noodlot toe. Op het binnenterrein  zijn dames aan het oefenen in kogelstoten. De Amsterdamse Loes Boling vergooit zich en haar kogel vliegt richting sintelbaan op het moment dat Hein langs komt. De ijzeren bal van vier kilo belandt midden op zijn borst…….Hein belandt kronkelend Van pijn op de grond.
Loes zal na het gebeuren huilend in de armen van Fanny Blankers – Koen vallen.

Later die dag wijzen foto’s uit dat het borstbeen van Hein is gescheurd.
Weg Olympische Spelen.

Op 11 september van dat jaar verschijnt Hein weer aan de start van de 3000 meter Steeple Chase tijdens de Nationale Kampioenschappen.
Hein wordt Nederlands Kampioen.