Een fraai overzicht van het Middelburgse politiekorps gemaakt op 28 februari 1955.
De foto is genomen vanwege het afscheid van hoofdinspecteur M. de Valk. Hij zit op de voorste rij helemaal rechts, samen met zijn vrouw. Hij zal opgevolgd worden door C.J. Malipaard, die zit helemaal links op de voorste rij.
Iedereen heeft wel herinneringen aan de gezagsdragers van weleer, waarvan de meeste te boek staan als streng en ook vaak wel rechtvaardig. Maar de verhoudingen lagen wel anders in die tijd. Anton Hoogesteger uit de Sint-Janstraat:
Begin jaren ’50 fiets ik vanaf de Noordsingel de Sportlaan in. Op een tijd dat veel Middelburgers zich naar het voetbalveld begeven om daar hun club te gaan supporten. Zelf moest ik daar niet heen, maar ging wel dezelfde kant op. Nadat ik de Sportlaan ben ingeslagen rijdt er ineens een agent naast me. Het is dat driftige mannetje, Jasper de Munck. Hij spreekt me aan: “Wat doen wij als we de bocht omgaan?” Ik zegt dat men dan altijd richting aangeeft, waarop de agent reageert: “juist, dan gaan wij dat met z’n tweeën nog eens overdoen!”
Ik ben dan al dik 20 jaar en met de blikken op me gericht van de Middelburg-supporters, op weg naar het voetbalveld, neemt ik onder politiebegeleiding opnieuw de bocht, de Sportlaan in.
Middelburg is dan nog geen wereldstad en iedereen kent vrijwel al die agenten bij naam.
Even het geheugen opfrissen:
Staand op de achterste rij vlnr:
Schuijer, Koekkoek, Dekker, De Groene, Lenselink, Suurland, Macquelin, Den Ouden, Steijn en Smolders
Middelste rij vlnr:
Steen, Buijse, Traas, Van Dienst, Visser, De Munck, Allaart, Net, Wewsteinde, Almkerk, De Vin, Wijkhuijs, Schrier, Van Keulen, Jonkheer, Den Hollander.
Voorste rij vlnr:
C.J. Malipaard, Commissaris M.A. Reneman, burgemeester Bolkesteijn en M. de Valk en zijn echtgenote mevrouw de Valk.
Al die Pliesies hielden trouwens kantoor op een plek die nu gewoon niet meer bestaat.
Oei, hoe leg ik dat uit……
De gevelrij links bestaat nog, maar die rechts niet meer.
Op het Damplein staat nu een soort tempel. Op die plek stond het politiebureau.
Op de foto hiernaast hebben we zicht op de Lange Giststraat. De gevelrij rechts is helemaal afgebroken. Vandaag de dag zijn hier gewoon parkeerplaatsen, op het Damplein. Aan het eind, rechts, is nog net een wat donker ogende gevel te zien, met een grote vlaggenmast die schuin omhoog steekt. Dat is het toenmalige politiebureau.
Al die agenten stalden hun dienstfiets in de Graanbeurs. Een bijzonder bouwwerk dat in de jaren ’60 is afgebroken terwille van de aanleg van het Damplein.
Rechts is de ingang van de Lange Giststraat.
In die Graanbeurs parkeerden ze ook de politiewagens en de motoren, met en zonder zijspan.
Die motoren werden vaak bereden door politieagent Visser, die was wel aardig, en door Net. Ik denk dat die man heden ten dage zou worden ontslagen vanwege zijn onvriendelijkheid. Jeetje, wat had die een strenge tronie.
Als je je als jonge Middelburger had misdragen kwam het wel eens voor dat je als straf fietsen of auto’s en motoren moest poetsen in die Graanbeurs.
Ik ga hier wachten op de verhalen van belhamels, deugnieten, schelmen en schavuiten! Ook de verhalen met herinneringen van gewone burgers aan ‘de leden van sterke arm’ zijn van harte welkom!
Dit is trouwens niet het eerste bericht over de Pliesie. Eerder berichtte ik over Tolletje Pik
Weet me te herinneren dat pliesie de Munck ooit bijna gelyncht is door de middelburgse bevolking.
Aanleiding was zijn (immer) overdreven plichtsbetrachting waarbij hij probeerde om Kees Suurland te verwijderen van zijn vaste stek voor het korps Juliana.
Het was goed middelburgs gebruik dat Kees (samen met tamboer-maitre Bas Bos) het korps voorging tijdens het roemruchte marcheren door de middelburgse straten.
De hermandad meende daarin aanleiding te zien Kees te verwijderen. Dit zeer tegen de zin van de goegemeente die als toppunt van burgerlijke ongehoorzaamheid de actie van pliesie de Munck verijdelde. Een klap in het gezicht van de middelburgse gezagsdrager maar de bevolking proefde het zoet der overwinning.
Kees Suurland was vanaf dat moment de onbetwiste voorganger van muziekkorps Juliana !!!!
Dat kan ik me ook nog goed herinneren Martin, wij woonden toen op de Markt. De man die toen vooral voor Kees opkwam was Adrie T(h)eune, die met paard en wagen bode was voor Van Gend en Loos. Met vereende krachten probeerden ze toen Adrie, een boom van een vent, in een volkswagentje te frommelen, wat uiteindelijk onder luide hoon lukte. Ik kan me ook nog herinneren dat Kees ook weer voor Juliana liep en trots als een pauw vanaf de Markt de Lange Noordstraat in marcheerde, terwijl de muziek de gele steentjes voor het stadhuis opdraaide. Ik heb Kees daarna nooit meer zo hard (terug) zien lopen.
Jasper de Munck had trouwens een erg mooie dochter van onze leeftijd, zij woonden in die tijd aan de Koninginnelaan.
Er was ook een pliesie genaamd Schuier en bijgenaamd “Gilles van de Pruumendiek”. Na zijn pensionering was hij nog een tijdje stille bij V & D. Wanneer het buiten stormde en sneeuwde liep hij soms, onopvallend, in hemdsmouwen door het pand. Daar kreeg hij zijn tweede bijnaam “Maigret”.
Van Keulen was een niet echt prettige pliesie. Hij woonde eind jaren ’60 boven bakker Van der Welle in de Zusterstraat (daar bedelden we atijd om boluspruum) en had in de stad wellicht daarom de toepasselijke bijnaam “Halfje wit, halfje bruin”. Hij had nogal last van losse handjes en sloeg er bij het minste geringste op los. Ik kan me nog een oudejaarsnacht herinneren waarop hij een mankende jongen pootje lichtte. Maar op dat moment kwam er net een golf oproerkraaiers vanaf het Zusterplein die de jongen ontzette en Halfje wit, halfje wit bruin ongenadig tackelde. Heel de Markt, mijn ouders en ik incluis, juichte – het was die nacht nog lang onrustig in de stad.
gelukkig waren er ook gezags-dragers die minder streng in de leer waren en zich vriend van het volk mochten noemen. Een van hen was Lenselink. Kwam tijdens zijn late/nachtdienst altijd even poolshoogte nemen bij Bertus Buijs in de Gouden Poorte. Tijdens die bezoekjes werd steevast de fles met jaaiem vanonder de bar getrokken en werden de heren getrakteerd op een hart-versterkertje. Mijn moeder speelde in die tijd regelmatig in de Gouden Poorte tijdens feesten en bruiloften.
Als ze dan in het holst van de nacht op haar fiets met haar accordeon op de bagegedrager naar huis moest werd ze regelmatig staande gehouden door o.a. Lenselink. Haar fiets werd in de hal van de GP geparkeerd en Paula werd keurig in de politieauto (niet zelden als grap met sirene en zwaailicht) thuis afgeleverd.
De volgende ochtend waren kwade blikken en gefronste wenkbrauwen van buurtgenoten ons deel; wat hadden die van Koster nou weer uitgevreten !!!
Ik heb wel eens fietsen moeten poetsen in de jaren 50.
Eerst wilde ik zetten “ook ik heb wel eens f….”, maar gezien de reacties heeft verder niemand dit hoeven te doen.
Maar als je nu vraagt waarom??
Ik zou het echt niet meer weten.
Het zou kunnen voor (Op de balken lopen,cowboytje in de bosjes spelen,lopen op het gras,voetballen ergens etc.
Vlgns mij veranderen de tijden toch wel een beetje.
Ik ben de dochter van Bram v.d. Ouden. Ik zou graag nog een anekdote over mijn vader horen. Hij heeft 35 jaar bij de politie Middelburg gewerkt Net als zijn vader die ook bij de politie was vroeger. Bij voorbaat dank.
Politiebureau is mij bekend om rechergewerk (in tijd van rechercheur Hamelink) toen we als jongen op het bureau moesten komen om een ontuchtpleger aan te wijzen uit een samengestelde groep. De pleger was actief geweest aan de Kleverkerkse weg. Schuin tegenover had je het Hollands Koffiehuis. Van uit de achterkant van onze tijdelijke woning aan de Korte Delft schoten wij met een soort kattapult wel eens op de achterkant van woningen aan de Giststraat naast het toenmalige Pliessiebro.